“Je leert zoveel van elkaar”

Westbeemster – “Ik kom hier altijd blij en gelukkig vandaan”, zegt Carolien, een van de vrijwilligsters van de Wereldtuin in Westbeemster. “Hier samen zijn, samen in de tuin werken of iets maken. Niks moet, ieder kan z’n eigen ding doen, alles is goed.” Achter haar liggen de schoon geharkte bedden van de groentetuin te wachten op de lente. Aan de andere kant van het pad strekken de eerste sprietjes van de bloementuin zich al uit naar de zon. “Het draait eigenlijk allemaal om ontmoeting, je leert elkaar kennen, en dan leer je zoveel van elkaar.”

Half verscholen achter de RK Johannes de Doper kerk in Westbeemster heeft zich in de pastorie-tuin De Johanneshof een bijzondere gemeenschap gevormd. Een grote en wisselende groep vrouwen van Nederlandse – en niet-Nederlandse achtergrond. Twee keer per week komen ze hier naartoe. Vanuit de hele regio, van Purmerend en Edam tot van ver boven Alkmaar.

Jun, die uit Nepal komt, ontvangt me met koffie en thuisgebakken koek in de feestelijk gedecoreerde open schuur met rijen banken en tafels. De gemeente had haar gewezen op de mogelijkheid via de Wereldtuin haar isole-ment en verlegenheid te doorbreken. Andere vrouwen komen ook via bijvoorbeeld een AZC of een inburgeringscursus. Trots toont Jun me nu de potten zelfgemaakte jam en chutney die in het winkeltje aan bezoekers worden verkocht. Zo raakt ze steeds meer thuis in de Nederlandse taal.